Geðveikt lítið að gera í vinnunni þennan morguninn – sit bara og borða pizzasnúða, skyrdrykk og súkkulaði, renni í gegnum bloggsíður og dreymi dagdrauma. Nýja afleysingastelpan spurði áðan hvað hún ætti eiginlega að gera þegar væri svona lítið að gera...ég benti bara á mig og sagði “þetta”. Svo nú situr hún og vafrar á netinu þriðja daginn sinn í vinnunni! Það getur sko enginn sagt að ég sé ekki góður og gagnlegur kennari!

Annars er svoldið langt síðan ég hef bloggað og því hef ég ákveðið að rifja upp hvað á daga mína hefur drifið síðustu daga.

HIMMAAFMÆLIÐ
Á föstudaginn var 25 ára afmæli hjá Himma Krimma. Þar var boðið upp á léttan grillmat, bjór og úrval af bollum (drykkur). Partýið byrjaði rólega og sátu menn ýmist úti í garði eða í stofunni...þegar alkahólið fór að segja til sín hýrnaði heldur yfir liðinu og tóku ófáir lagið í Singstar. Þar á meðal ég......og ég er enn miður mín enda ekki söngkona af guðs náð. Hersingin lagði svo af stað í bæinn og mætti galvösk á Óliver eftir krókaleiðir inn um portið, bakdyr og eldhúsið. Eins og vanalega var troðið út úr dyrum og svoleiðis stemmingu fíla ég ekki alveg nógu vel svo mín stakk af í öryggið á 22 þar sem Sunna og Árni höfðu komið sér fyrir. Restin af nóttinni var töluvert áhugaverð án þess að ég greini kannski frá öllu því sem gerðist. Ég hins vegar hef gaman að segja frá því að á 22 fyrir hitti ég (eða hann reyndar fyrir hitti mig með því að setjast hjá mér) mann á besta aldri (= ekki enn orðinn fertugur) sem heillaðist svo af fegurð minni, sjarma og gáfum að annað eins hafði hann aldrei upplifað. Heillaður uppúr skónum (af skiljanlegum ástæðum enda ég ekki þekkt fyrir annað en að vera upp á mitt besta á öllum sviðum eftir ómælda áfengisdrykkju) reyndi maðurinn hvað eftir annað að fá að kyssa mig og leiða mig og strjúka mér og reyna að heilla mig á móti. Það er skemmst frá því að segja að það gekk ekki --- myndarmaður samt......aðeins í eldri kantinum fyrir mig.....fráskilinn þriggja barna faðir.......sem vílaði ekki fyrir sér að reyna að næla sér í konu sem hann vissi að væri í sambúð!!!!! Ussussuss! Ég flýði á endanum......en hann elti....svo flýði ég aftur og í þetta skiptið út.....hann reyndi að elta en ég fann mér skjól meðal spánverja og portúgala á götunni og með þeim hélt ég út í nóttina og skrafaði til sjö – þá var tími á heimför. Það er skemmst frá því að segja að ég var ónýt daginn eftir enda ekki lengur þekkt fyrir að fara síðust heim....en það er samt gaman – svona stundum að minna sig á að djammarinn býr enn þá í manni!!